de interview opdracht
we gingen de straat op met de vraag: wat zit er in uw tas? het was dood eng. we wouden een originele video er van kunnen maken dus besloten we naar de albertheijn te gaan. zo konden we een een soort kook progamma er van maken. wat eten de mensen in Breda. we waren allemaal alleen erg bang om op mensen af te stappen. na heel lang moed verzamelen was er een jongen die mee wou werken. het werd een vrolijk interview. uiteindelijk niet erg diep gaand. er was vooral opluchting dat we iemand hadden. daarna kregen we nog een groep kinderen langs, deze namen onze vragen niet erg serieus. al met al was het chaotisch. andere mensen wouden niet echt meer mee werken. we lieten onze beelden zien en onder begeleiding gingen we nog een keer opzoek naar een nieuw persoon. de wisselde rollen. wat ik eigelijk wel fijn vond. nu deed ik de camera. met goede tips en een fijnere manier van toenadering zochten we lang. uiteindelijk stonden we in een straat te kijken toen ik op beeld een man in de gaten kreeg die een foto van ons makten. we stapte op hem af. het werd een leuk interview. de man had leuke verhaaltjes te vertellen over zijn vrouw en de foto's die hij maakte. helaas bleek achteraf dat ik was vergeten de record knop in te drukken. maar het geluid was goed. ik denk dat ik persoonlijk geen fan. ben van deze straat interview benadering. ik zou liever iemand goed leren kennen en in een iets wat gezelligere veiligere setting praten. ik denk dat ik dan ook dieper zou durfen gaan bijvoorbeeld. maar het was grappig om een keer zo te proberen.
spelregie
we kregen een interessante les over spelregie. de theorie waren manieren van regie waar ik over had gelezen maar ik had het eigenlijk nooit geprobeerd. dus de kans die we kregen leek me omntezettend leuk. ik was het een beetje zat halve dingen te maken dus ik wou graag echt iets maken. we hadden alleen maar een weekend. ik ging met mijn groep brainstormen en de ideeën stroomde er uit. maar we hadden een praktische clash. ik dacht groot en had een beetje absurde idee. en andere wouden iets haalbaarders. maar iedereen wou graag echt iets schieten. Ik pushte best door. het voelde soms ook een beetje ja egoïstisch. maar met zijn drieën plande we uiteindelijk een shoot. een iemand schreef het script, ik deed regie en een iemand deed camera. we filmde bij mij thuis. ik gooide een castingcall naar buiten. uiteindelijk werkte we met een bevriende acteur. de enige acteur die we konden regelen op korte termijn. zo konden we wel echt de regie lezen. door ons beperkte aantal en de haast sloegen we uiteindelijk wel veel over. licht en geluid bijvoorbeeld. ik begon ook steeds meer een spanning uitdaging te zien. ik experimenteerde met extra geluidjes en de edit. op de draaidag zelf, schoten we alles vrij snel. ik moest dus acteren en liet de regie over aan iemand anders. waneer ik niet in beeld was kon ik instructies geven. het ging snel en dat zag ik achteraf terug in de beelden. weinig keuze. ik heb uiteindelijk nog extra shots geschoten met de acteur alleen. het kwam uit in een grappig filmpje met spanning naar mijn mening. het einde voelde gek. maar ja we wouden een scene schieten eigelijk. het was een leerzame shoot en het voelde goed iets filmisch te maken. wat lang geleden was. de feedback was veel op het geluid en licht gericht. ook de titel werd bekritiseerd maar vooral kwa stijl. het was lastig extra context te verwerken ook in het verhaal. ik denk dat ik het misschien nog wel eens veder zou willen uitwerken. maar we hadden een short geschoten met de naam busboy. geïnspireerd door de veranderaar van Franz Kafka.
De installatie
ik denk dat onze werktitel was wie ben jij? of welkom in je hoofd. ik werkte samen met Luuk nadat we al een tijdje iets wouden doen. toen we over de installatie na gingen denken keken we eerst naar ervaringen en dingen die bij je ouden blijven. wat werkte voor ons vaak? wat vinden wij leuk cool. we kwamen al snel op iets dat je doet denken, en iets waar je wat van mee krijgt. zodat je nog langer herinnerd kan worden aan de installatie. dus gingen we kijken naar onze mogelijk heden. binnen het thema zoeken naar jezelf of eigelijk niets meer weten en alle opnieuw uitvinden of zoeken gingen we nadenken. we kwamen op verschillende manieren om jezelf te leren kennen. eerst een lab waar vragen ingevuld zouden worden om een paspoort te creëren. hier hadden we echter meer technologie voor nodig dan we in deze korte tijd konden krijgen. dus begonnen we het kleiner te maken. we keken terug naar een voorbeeld installatie waar met geluid geur ene het donker werd gewerkt. ook dachten we aan herinnering en de invloed die dit kan hebben op je. In de les hadden we ook een oefening gedaan waar we blind door de school moesten lopen. hier uit haalde we inspiratie. de realisatie dat je met je verbeelding opeens overal kan zijn bracht ons tip het idee. we maakten een donkere kamer, zonder ingang voor licht. zo konden we iedereen overal heen brengen waar we wouden. de plek die we kozen was je eigen hoofd. want dat is de enige plek die jouw echt kent. of daar weet je tenminste wat er in jouw speelt. door middel van een Voice over wouden we iemand sturen in zijn hoofd. door vragen te stellen over je leven en ervaringen hoopten we iemand na te laten denken over wie ze zijn. deze ervaring was alleen nog niet compleet. we wouden nog wat mee geven. we experimenteerde met schrijven in het donker. we lieten mensen de antwoorden opschrijven zonder iets te zien. zo kreeg je een onleesbare brei aan woorden. een ingewikkeld zelfportret van je hoofd, en je bevindingen op een rijtje. dat was het idee. maar na het testen realiseerde we ons dat heel veel mensen ook in het donker nog best mooi schrijven. als laatste maakten we foto's zo wouden we iemand ook nog even bewust maken van zijn fysieke zelf. als leuk plus punt zouden we dan eventueel ook nog een foto kunnen meegeven. dit kregen we in de tijd alleen niet rond. achteraf leek het afleidend. maar ik zou graag met het gehele concept veder werken.
fotoboek les
deze les kregen we eerst een lange introductie van de technieken en opties. het was veel informatie en ik zou het liefst alles proberen. na alle voorbeeldjes te bekijken koos ik voor een simpel klein boekje. het boekje was van papier met een losse kaft er omheen. de foto's die ik kous te gebruiken waren wat sport foto's die ik in de vakantie had geschoten. het was op het water en op het land. nu ik dit had besloten was het tijd om te printen. dus ik ging uitzoeken hoe photoshop werkt. het was een groot leermoment. van mijn klasgenoten kreeg ik een snelle workshop fotoshop. ik denk dat ik daar nog het meest aan heb gehad. al had ik graag meer geprint. het was leuk om een keer in een boek vorm over na te denken. print fouten gebruiken. hoe wit op bladzijdes het beeld kan beïnvloeden etc. ik probeerde energie in mijn foto's te krijgen. eventueel een surfer te laten bewegen met een flip boek. dit lukte helaas niet door gebrek aan foto's. zo kwamen er verschillende experimenten allemaal binnen het zelfde voormaat boekje. achterkanten met water, slipboekjes. strand en zee. het was een leerzame dag. ik wou er een later moment mee veder gaan maar de herfst vakantie brak aan en ik kon helaas de tijd niet meer vinden dus ik hou het nog op de planning las die niet te druk wordt.
story trail. helaas miste ik de les waar we de stortrails in maakte. ik ervaarde wel de later gemaakte stortrails wat ontzettend interssant was. toch was mijn favoriet de stortrail die we met de klas volgde door Breda. geen digitale middelen, nog steeds interactief heerlijk interactief en verteld door een fantastische acteur. was geweldig. hoe hij ons betrok en het liefdes verhaal vertelde en ons zo stukjes geschiedenis van Breda bijbracht.
de ingreep opdracht.
we kregen de opdracht een beeldend werk te maken die de indruk van een locatie veranderde. tenminste dat is mijn interpretatie van de uitleg. ik begon met experimenten in Breda. later kwam ik er achter dat ze het liever rond school hadden. als eerst liet ik me inspireren door werk van Arjan de nooy. die de eiffeltoren verstopte onder een stukje rode tape. zo haalde ik de grote toren in Breda weg. een vrij agressieve ingreep. uiteindelijk vond ik het iets interessants hebben maar ik was niet tevreden. vooral omdat deze indruk naar mijn gevoel niet blijvend was. ik ging nadenken over emoties, die sterk bij blijven. op een avond stappen besprak ik deze opdracht, er kwam een vies plas verhaal langs. dit bleef bij me. gewoon omdat de emotie walging zo sterk was. ik moest eerst denken aan hoe een blaadje met schurft bij de weggeef winkel opeens alle kleding en stof zo veel meer afschuw gaf en de hele plek opeens ontlopen werd. dus besloot ik een drie luik te maken met hoe ik een muurtje besproeide. het voelde alleen uit mijn straatje. ik weet niet of ik iemand ben die dit er voor over zou hebben. de ideale foto in mijn hoofd was met mn billen bloot op heterdaad betrapt met flits. Ik kreeg dit uiteindelijk niet voor elkaar. mede omdat ik het niet durfde. dus maakte ik het drie luik waar de extra foto's de plek en de plas beter aanduiden. het voelt zo beestachtig, alsof ik mijn territorium afbakende. maar of het echt invloed heeft heb ik niet meer getest.
de pitch
Vragen van pitches beantwoorden:
Welke rol speelt animatie in het maken van de herinneringen?
Ik denk dat het een handig medium is om fantasieën onwerkelijke dingen in te verbeelden. Het verteld natuurlijk verhalen die beeldend bij je blijven. Het geeft ook een optie meer te laten zien ambitieuzere wereld neer te zetten etc. Specifiek met een herinnering kan een herinnering schijnen van werkelijkheid. Of een vertolking zijn van fantasie binnen de echte wereld in de vorm van bijvoorbeeld stoplotion.
Waarom sprookjes?
Omdat dit de verhalen zijn die we vertellen om onze vreselijke wereld te verklaren en er van te vluchten. Omdat het voor mij persoonlijk de verhalen zijn die mij het meest bij bleven mij moralen voor het leven leerde en mijn interesse voor fantasie en creativiteit levend hielden.
Wil je in de westerse sprookjes blijven?
Ik vind het lastig als ik kijk naar de sprookjes die ik ken hebben ze allemaal een Europese oorsprong. Vooral Scandinavisch, en frans en Italiaans. Dus ik denk dat kwa sprookjes ik toch het liefst blijf bij wat ik ken. Al ben ik zeker geïnteresseerd in andere verhalen bv het Afrikaanse verhaal over de spin Anansi. Wat mythe betreft is het dan weer net anders omdat ik daar zulke vroege kijken in culture mee kan krijgen en dan zou ik eigelijk heel graag alle verschillen en overeenkomsten willen onderzoeken.
Speelt de magie een rol?
Zeker. De magie van fantasie denk ik. Het onwerkelijker. Al is de vraag hoe werkelijk iets is als het in je hoofd gewoon bestaat. Ik denk dat ik dat het mooie vind aan de verhalen hoe ze je zo emotioneel kunnen maken terwijl je weet dat het niet echt kan al zou je het misschien wel willen.
Wil je een nieuw sprookje beginnen?
Het lijkt me leuk om hier mee te oefenen of mee te experimenteren. Al weet ik niet of dat is wat ik voor dit project wil doen staat dat zeker in de toekomst op de planning.
Waarom zijn sprookjes alleen voor Disney?
Ja hier ben ik het niet mee eens, Disney bracht ze visueel o onder een groot publiek tot het punt dat ze een tijdje bijna een monopolie hadden op de animatie sprookjes. En. U wordt alles verheerlijkt en worden alleen nog de zelfde braven verhalen gemaakt half gestolen en vervormd.
Wil je met mixed media weken?
Lijkt me mega vet. Ik zou graag animatie willen combineren met film. Kijkend naar Wes Anderson die zo dieren tot leven wekt. Ook wil ik experimenteren met frames en fotografie als bewegend beeld. Dus ingrepen doen in beeld met de hand. Al wil ik voor het project wel alleen deze acties uitvoeren mocht er een meerwaarde in zitten voor het verhaal.
Dieper in volksverhalen
Dat ben ik zeker van plan, de Grimm verzameling lezen etc. Al wil ik me niet nog veder ingraven al zit denk ik een groot deel van de oorsprong van sprookjes daar in verborgen. Wat is dan het verschil tussen een sprookje en een volksverhaal? De locatie zijn het dan lokale vertellingen of wat?
Welk sprookje beïnvloed jou het meest?
De gebroeders leeuwenhart vertelde mij over broederliefde en er zijn voor andere. Ik denk dat dat een boodschap is die ik uit heel veel sprookjes heb meegenomen. Het meisje met de zwavelstokjes liet me hopeloos achter medelevend leerde me over armoede. Pans labyrinth vertelde me over visual effects, fantasie verbeeld in film en het belang van goede muziek.
Kan een sprookje realiteit zijn?
In zekere zin zeker. Als je kijkt naar bijvoorbeeld fantasie in je hoofd kan dat echt zijn.
Fantasie van schrijvers en kunstenares en de oorsprong van deze verhalen. Blikken richting het echte leven. Een onderzoek naar de echtheid van fantasie. Ik denk dat dat is waar ik op uit kom wat ik echt onderzoek.
de weg naar mijn projectplan
vanuit al mijn onderzoek moest iets komen. ik twijfelde enorm. ik wou graag een film maken maar er werd al gezegd dat ik dan met een strak schema zou moeten werken. ik werd er erg zenuwachtig van. ik ging mijn opties overwegen. eerst bedacht ik een concept om fantasie van mensen over een zelfde plek vast te leggen. maar toen kwam het Leids filmfestival. ik kreeg impulsieve ideeën en inspiratie van de avonden en de dingen die ik mee maak. ik schreef een script. en schreef mijn projectplan. ik had besloten ik ga een film maken.
door het liff miste ik de presentatie les en kon ik mijn pech kucha niet presenteren. dus nam ik deze op. hier legde ik uit wat ik ga doen en wie en wat ik nodig heb.
