lauf der dingen
dit was ontzettend grappig om te doen. In de groep werd vrij snel een muziekstuk uitgekozen wat erg fijn was. De les van her filmen was in vedergeval vermakelijk. helaas miste we een team lid.ons werk proces begon met het scouten van locaties. al brainstormend over wat we konden doen gingen we opzoek naar goede plekken. we wisten niet of het een daad werkelijke kettingreactie moest zijn eigelijk. maar we namen aan aangezien de videos apart aan elkaar geplakt zouden worden dat we konden knippen in onze video. het moment dat we een bal vonden in de toneel toren hadden wij een begin. eigelijk begonnen we al spelende beweging te verkennen. we hebben de bal door de hele school gebracht. elke trap afgerold en op verschillende plekken gevoetbald. toen hebben we een camera gehaald bij de uitleen. we overlegde met de groepen voor en na ons dat we de oranje voetbal ons gehele filmpje als onderwerp hadden. en na alles rond te hebben begonnen we met filmen. Met een beetje hulp van wat klas genoten met het duwen van karretjes liep alles op rolletjes. totdat we het geluid er nog een keer bij pakte en beste hoe weinig beeld we eigelijk hadden. tijd begon te dringen en we wouden een snelle oplossing. iedereen was vrij gaar en we hadden de hele dag al rond gerend. dat was toen we bedachten met geluid te werken. ons verhaal was simpel de bal rolt een kelder in of een riool als het waren en verplaatst zich lang enkele donkere stukken. je hoort de bal rollen af en toe komt er een glimp langs van de rollende bal en af en toe stoot de bal iets om. het was een snel project. ik monteerde de film en leverde deze de dag van te voren in. ik kreeg een berichtje terug van de persoon die alles monteerde. alles is wel heel erg donker ik heb de helderheid flink omhoog gegooid. toen wist ik dat het fout zat. maar het was al te laat de film is niet meer bewerkt. het geluid was niet hoorbaar onder de muziek en de film was veranderd in een witte licht show. alsof de bal de hemel in was gerold. we konden er om lachen. maar het was wel een beetje jammer. Ik denk dat de communicatie en ook wel de gemakzuchtigheid hier van ons gewonnen heeft. door de simpele uitweg te kiezen en uiteindelijk niet duidelijk verteld hebben wat onze bedoelingen waren voor we hem instuurde. al wisten we niet wie het bewerkte tot we een aapje kregen. we hebben lol gehad. en het was leuk om te zien wat iedereen met hun filmpje gedaan heeft.
De eerste les regen drama nat alles. wel een leuke interessante opdracht. een uitdaging. ben benieuwd hoe het uitpakt. in de groep veel verschillende visies. het was wel jammer dat we niet naar de wijk geweest zijn waar we een beeld van moeten maken. maar het werd echt te nat. uiteindelijk zijn we in de buurt gekomen.
de les na de zijklep, zijn les slaande op het zijn weer en het zijkant regenen. stond ik er alleen voor iedereen was ziek. eigelijk vond ik het best fijn. ik kon mijn observaties en ideeën in alle rust bespreken maar ik merkte veel twijfel bij mezelf. zeker rond het feit dat ik het nog moest bespreken en omdat ik eigelijk iets fijns en simpels wou doen vanwege de sfeer die dan neergezet wordt. ik zal even het denkproces neer zetten. ik heb de foto's uitgeprint en besprak ze observerend. ik vertelde over de mensen die ik zag vooral veel eten, ouderen en winkeltjes die mensen zochten.
na ons buurt onderzoek zijn we vooral gaan schrijven. iedereen schreef zijn ideeën uit. ik gooide wat ik besproken had in de groep en door de interesses die in de groep rond muziek etc zitten kwamen we uit op een festival. een festival in Brabant park. we maakten posters en flyers en maakten een locatie. dit moesten we presenteren. Door onze late bespreking kwam ons werk allemaal aan op de dag van de presentatie. dit was een groot leer moment. eigelijk baalden we denk ik allemaal dat we niet iets eerder hadden kunnen ondernemen.
Voor werkpraktijk bleef ik erg zitten met de praat shots. het was een tong en saai en ik kreeg geen rode draad uit het verhaal. ik wou ergens naartoe gaan maar voelde weerstand om mijn idee met herinneringen uit te voeren. kijkende naar een portret van mijn opa en oma zouden ze niet in dit verhaal passen. ik zou eigelijk het contrast anders neer willen zetten. toen kwam er iets anders langs. ze waren de boot aan het verkopen en wouden nog een laatste tocht met de kleinkinderen maken. dit was perfect. ik heb mijn camera meegenomen en gefilmd. zo had ik levendiger bewegend beeld. meteen kwam er een duidelijker contrast naar voren waneer ik dit naast mijn eerder geschoten beelden hield. ik begon met editten. eerst ging het richting een reis vlog. na een feedback sessie besloot ik ook echt de oude beelden er tussen te zetten. helaas vlak voor de deadline besloot mijn externe harde schijf het opgegeven en kon ik niet meer bij mijn oude beelden. ik heb geprobeerd dit op te lossen door foto's te gebruiken die ik mijn opa en oma liet maken en nog wat beeld fragmenten die ik gelukkig nog heb opgeslagen. het voelt gek. uiteindelijk heb ik toch een dubbel gevoel over de film. ik zie momenten waar ik tevreden over ben maar weet niet of de gehele film over al aantoont wat ik wou laten zien. het is een project waar ik nog veder mee zou willen gaan. vooral omdat het eigelijk zo persoonlijk is. ik heb veel moeite met mijn opa en oma verbeelden op een manier dat ik het aan hen zou durfen laten zien. of eigelijk de keuze daar tussen moet ik hun wel tevreden stellen? dat is wel wat ik liever heb.
